Neuroplasticiteit

Zonder neuroplasticiteit is er geen aanpassing, geen leerproces mogelijk!

Het woord ‘plasticiteit’ is afgeleid van het Griekse ‘plastikos’, wat modelleren betekent, alles wat kneedbaar is (denk aan klei of plasticine). Neuroplasticiteit is het vermogen van ons zenuwstelstel om zich aan te passen, om nieuwe kennis te verwerven, aanpassingsstrategieën te ontwikkelen of zich net los te koppelen van lichamelijke gevoelens wanneer deze bijvoorbeeld onvoldoende werden bevredigd in de babyfase en daardoor ondraaglijk zijn geworden.

Neuroplasticiteit is een volledig onbewust proces. Er wordt uiteraard veel over gesproken in verband met leerprocessen, maar minder in verband met mentale stoornissen, hoe licht ook. Toch is het vaak dit proces dat in werking treedt in geval van overaanpassing, verdedigings- of blokkeermechanismen ... ‘Patterns’ (patronen) van gedachten, emoties, gevoelens of gedragingen worden +/- identiek herhaald. Leren of veeleer afleren wordt verhinderd door een mogelijk beschadigde of vastgelopen plasticiteit.

“Use it or lose it”, zeggen de Amerikanen. Hoe meer we met verschillende omgevingen en ervaringen te maken krijgen, hoe beter ons aanpassings- en leervermogen zich ontwikkelt. Naarmate we minder in het oog werden gehouden, werden verwend, veilig omringd waren en werden aangemoedigd, kortom, hoe minder positieve ervaringen we hebben gekregen, hoe minder flexibel en nieuwsgierig onze hersenen zijn. Zo zal een achtergelaten of verloren kind dat door dieren is opgevoed (vaak ook wolfskinderen genoemd), moeite hebben om rechtop te lopen en te leren spreken.

Hoe dan ook, Neurofeedback maakt de hersenen opnieuw krachtig en flexibel.
Ziekte of tegenslagen in het leven kunnen onze neurologische infrastructuur doen verstarren, maar ondanks alles blijft ze plastisch – tot onze laatste adem, zelfs wanneer we die 100 jaar na onze geboorte uitblazen!